Değerli Okurlar, Kitle iletişimin bu kadar yaygınlık kazandığı, hertarafı iletişim aygıtlarının kapladığı bir çağda, insanlar maalesef yalnızlık buhranları yaşamakta, maddi-manevi girdaplarda kaybolup gitmektedir. Twitter, facebook. Türü sosyal iletişim ağları yada chat dediğimiz anlık mesajlaşma platformaları sosyalleşmekten ziyade yalnızlaşmanın odağını oluşturan bir fenomene dönüşmektedir.

Bakıldığında bu durum aslında içinde ironik bir çelişkiyi barındırmaktadır. İletişimsizlik; bireylerin kendi iç dünyalarına gömülmesi kaynaklı , karşısındakiyle konuşsa bile meramını doğru düzgün anlatamaması yada anlayamaması şeklinde tanımlanabilir. Modern çağın iletişim cihazlarındaki gelişmeler de bu durumu körükleyip daha içinden çıkılmaz bir hale getirmektedir.

İkili ilişkilerde bile kişilerin kendilerini anlatamadığı, karşı tarafı anlamadığı bir sosyal sorun ile karşı karşıyayız. Bunu birde toplum geneline ölçeklediğimizde ortaya daha vahim bir tablo çıkmaktadır. Unutulmamalıdır ki aslolan "insan"dır. Bilim ve teknoloji insanlığın emrinde ve yararında ise makbuldür ve değerlidir. Aksi takdirde insan, teknolojinin mahkûmu haline gelecektir ki şu an buna doğru hızla yol alıyoruz. Ve artık öyle bir hale geldik ki, kimse kimseyi dinlemiyor, dinlemeyi geç birbirlerine tahammül edemiyor, en ufak şeyde ilişkiler kopuyor, boşanmalar yaşanıyor, kimse birbirine bir şans daha vermiyor, olayı bir de karşı taraftan dinleyeyim demiyor.

Kırılan bozulan taraf nasılsa beni anlamaz diyerek konuşmamayı tercih ediyor. Karşı tarafın ne olduğundan haberi yok. Sonra araya mesafe giriyor ve kimse elini taşın altına koymayınca ilişkiler kopup gidiyor. Şimdi gel de iletişimsizliğe çağın hastalığı deme. Maalesef günümüzde aileler, aile içi sohbetleri büyük ölçüde ihmal ediyor. Ebeveyn ve çocuklar arası iletişim neredeyse bitmek üzre. Yorgun argın işten eve dönen baba kanepede uyuklamakta, anne yemek veya bulaşıklarla uğraşmakta, çocuklar da ya telefon, ya bilgisayar yada televizyonla ilgilenmektedir. Hal böyle olunca, bedenler bir arada ama ruhlar, zihinler. bambaşka yerlerde gezinmekte maalesef. Aile ile başlayan bu derin iletişimsizlik devamında topluma yansıyarak insani ilişkilerimizi olumsuz etkilemekte, insandan aileye, aileden topluma doğru yayılan bir erozyona sebeb olmaktadır.İnsan sosyal bir varlıktır ve her zaman etrafında ilişkide olacağı insanlar olacaktır. İletişim çağında iletişimsizlikten kurtulmak isteniyorsa dostluklara büyük önem vermek gerekir. İletişimsizliği ortadan kaldırmakta anahtar kavram "sevgi ve empati"dir. Uzaktan uzağa yapay ve çakma ilişkiler, yerini yüz yüze hakiki ilişkilere bırakmalıdır. "Sevgi paylaşıldıkça artar, sıkıntılar paylaşıldıkça azalır." İhtiraslardan arınarak empati kurabilmek sempatilere yol açacaktır.

Unutmamak gerekir ki "Bir mum başka bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez."