Bir dua gelir, dostun can evinden, derdinize derman olur, hasta bedeninize şifa olur, hanenize bereket olur, iyiliğe ferman olur. Bir dua gelir, bir seveninizin sesinden, sizi düşünen birisinin nefesinden, daralan yüreğiniz inşirah bulur, kalbiniz rahatlar. Yine bir dua gelir, tâ uzaklardan, bir terkedilmiş garipten, bir fakir-i pür taksirden, tamircisinin bekleyen bir kırık kalpliden. Ardından, dualar birikir, bozulmaya ramak kalan gönlünüze yol olur, içinizdeki yaraya merhem olur. Böylece, selamet sahillerindeki rıhtımınızı bulursunuz ve kaybettiğiniz limanınıza doğru, geminizi yeniden yüzdirirsiniz. Kimde ne var, kimde ne yok, belli mi olur? Kim kimin ilacıdır, bilinir mi hiç?

Ezcümle; dua, inananın gücüdür ve müminin hem silahıdır, hem de zırhıdır. Yeter ki yürekten olsun, riyasız olsun, samimi olsun, hasbi olsun.

Vesselam...