Küçüklerin hemen büyümek için , yaşlıların ah nerde o gençlimiz dedikleri günlerdi.
Evveldi, çok evvel.
Ellerde telefon, evlerde televizyonun olmadığı zamanlardı.
Karşılıklı muhabbetlerin saatlerce sürdüğü,
Dertlerin dinlendiği,
Acıların paylaşıldığı,
Komşulukların sımsıcak yaşandığı zamanlardı.
Çocuktuk.
Büyüklerin anlattığı masal ve hikayelerle uyuyakalmak diye bir şey vardı.
Saf ve temizdik. Dünyanın kirli yüzünü hiç görmezdik.
Karşılıksık sever, en küçük şeylerle mutlu olurduk.
Bilye oynar, topaç çevirirdik. Bayramları sabırsızca bekler, harçlıklarımızı yavaşça harcardık.
Gençtik.
Sevgimizi içimizde yaşar, mertlikten ödün vermezdik.
Mahallemizin bekçisi, futbol sahalarının kralıydık.
Sevda sırdı, söylenmezdi.
Sevilenin adına türküler yakılır ama ardından asla ağlanmazdı.
Nede olsa delikanlıydık.
Büyüklere hep saygılı, küçüklerin abisiydik.
Büyüktük.
Dostluklar baki, İnsanlar dürüsttü.
Veren el, alan elden üstündü.
Utanmak, edep diye bir şey vardı.
Aile yuvaları sıcak, ilişkiler sımsıkıydı.
Kalplerden geçen ile dilden dökülenin arası böylesine uzak, böylesine hoyrat değildi.
Evveldi. Güzeldi.
Henüz yenilmemiştik nefsimize.
Bu kadar kibir, gurur yoktu hayatımızda.
Mutluluklar fotoğraf karelerinden ibaret değildi.
Eşyalar değil, insanlar ağırlanırdı evlerde ve kalplerde.
Gönüller zengin, kalpler sevgi doluydu.
Evveldi. Güzeldi.

Ne oldu da bu kadar eskiyi özler olduk,
Aynı evin içerisinde birer yabancı olduk,
Gönüller perişan, kalpler kırık,
Malın, mülkün esiri olduk.

Dur Yolcu.
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Dizeleriyle başlayan bu şiiri hemen hemen bilmeyen yoktur. Özellikle Çanakkale'yi ziyaret edenler Çanakkale boğazını geçerken hakim yamaçlarda bu şiirin ilk dizelerini bir asker figürü ile beraber görürler. Bu şiir ve asker figürü bir çok mesajı birarada vermektedir. Her yıl Çanakkale Zafer'inin yıldönümünü çoşkuyla kutluyoruz. Bu yıl yine bu zaferi kutlamak için sivil toplum örgütleri ve dernekler tarafından çeşitli proğramlar yapılacaktır.
Değerli okurlar, lütfen tarihimizde çok önemli bir yeri olan ve tarihe Çanakkale Geçilmez sözüyle malolmuş, bu önemli zaferi unutmama ve unutturmama adına yapılacak olan proğram ve etkinliklere katılalım. Dini ve milli değerlerimize sahip çıkmak bizim hem görevimiz hemde ödevimiz. Bu değerleri hayatta tutarak tarihimize sahip çıkarsak, başkalarının yazdığı tarihi değil kendi atalarımızın yazmış olduğu tarihi okuruz.
Dur yolcu!
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğruna, namus yolunda,
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele
Son vatan parçası geçerken ele
Mehmet'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanını kattığı yerdir.
Düşün ki haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir