ZÜRİH – İsviçre’nin kalkınmasında yurt dışından gelen nitelikli iş gücünün önemi tartışılmaz. Sağlık, inşaat, lojistik, tarım ve perakende gibi birçok sektör, uzun yıllardır yabancı çalışanlara bağımlı durumda. Günümüzde ise İsviçre’ye gelen yabancı profesyoneller, sadece çalışmak değil, yaşamak ve kök salmak için de burayı tercih ediyor. Ancak bu süreç, pek çok zorlukla dolu.

Almanya’dan gelen ustanın uyum süreci

Sebastian Frey, Bavyera kökenli 30 yaşında bir duvar ustası. Üç ay önce İsviçre’nin St. Gallen kantonundaki Uznach kasabasına taşındı. Başlangıçta bir otelde kalıyordu, şimdi ise kendi dairesinde yaşıyor.

“Konfor alanımın dışına çıkıp yeni bir hayat kurmak benim için en zor şeydi,” diyor Frey. İsviçre’deki iş piyasasında duvar ustalarına duyulan ihtiyaç fazla olmasına rağmen, Almanya’dayken yaptığı başvurular genellikle yanıtsız kaldı. Süreci ancak profesyonel bir işe yerleştirme ajansının yardımıyla aşabildi.

Hindistan’dan gelen akademik başarı, karşılıksız kaldı

Diğer tarafta ise Divya Shori, Hindistan’dan eşi Babin Rathan ile birlikte Zürih yakınlarındaki Embrach kasabasına taşındı. Eşi büyük bir bankada BT uzmanı olarak çalışıyor. Ancak Shori için İsviçre’ye yerleşmek kolay olmadı. “Hindistan’da havuzlu ve güvenlikli bir konut kompleksinde yaşıyorduk. Şimdi ise sosyal çevremiz çok dar,” diyerek yalnızlıkla baş etmenin en büyük sorun olduğunu belirtiyor.

İsviçre’de iş arama iznini ancak bir yıl sonra alabilen Shori, pazarlama geçmişine rağmen uzun süre iş bulamadı. Şu anda bir “expat coach” olan Angela Weinberger’in danışmanlığında kendi işini kurdu ve Avrupa pazarında Hintli girişimcilere danışmanlık yapıyor.

İsviçre’de hayat: Konfor karşılığında çaba

Divya Shori’nin eşi Babin Rathan, İsviçre’deki yaşamla ilgili “Çamaşır makinesi ya da bulaşık makinesi kullanmak gibi birçok şeyi burada öğrendik. Her şeyi kendimiz yapmak zorundayız,” ifadelerini kullanıyor. Bu durum, birçok yabancı için alışılması zaman alan bir gerçeklik.

Uzmanlar ne diyor?

Gurbetçilerin İsviçre’ye entegrasyonu hâlâ karmaşık bir süreç. Özellikle yerel ağların eksikliği, diplomaların tanınmaması ve yaşam masraflarının yüksekliği, profesyonel göçmenlerin karşılaştığı başlıca engeller arasında yer alıyor. Ancak hem Sebastian Frey hem de Divya Shori, kalıcı olmak istediklerini ve uyum sürecini aşmaya kararlı olduklarını dile getiriyor.

Kaynak: SRF