Fransız "Güneş Kralı" Louis XIV. İsviçrelilerle tebeşirin derinliklerinde durdu. Borçlar on yıllardır yığılmıştı, çünkü o da ataları gibi ordunun büyük bölümlerini konfederasyonlarla donatma eğilimindeydi - ve pahalıydılar.

Fransız krallarının altın ve gümüşünü gerçekte kaç İsviçreli topladı ve kaç kişi bunun için kanlarıyla ödedi, sadece eksik bir şekilde belgelenmiştir. Louvois ve Stuppa haklıydı: Çok sayıda yabancı lord konfederasyon, aynı zamanda kampanya anlamına gelen yolculuk kelimesinden türetilen sözde pirinç koşucuları olarak görev yaptı. Kısa süre sonra mükemmel bir üne sahip oldular - fiyatları buna bağlı olarak yüksekti.

En geç Burgonya Savaşları'nda (1474 - 1477), İsviçre askerleri nimbuslarını zor fethedilebilir savaşçılar olarak sağlamlaştırmıştı, çünkü Cesur Dük Charles'ın korkulan, ağır silahlı Burgonya şövalyelerine karşı tüm beklentilere karşı çıktılar. girildi. Bundan sonra, geç ortaçağ dövüş tekniklerinden çok daha üstün olan yeni bir çağın modern savaşçıları olarak kabul edildiler. Kendilerini bir Avrupa hükümdarı olarak tutanlar, bundan böyle orduları için bir federal savaşçı birliği tuttular.

16'sında 19. yüzyılda pirinç yarışı hız kazandı. Bazı tarihçiler, o zamanlar yaklaşık 600.000 İsviçreli'den 40.000'e kadarının yurtdışında paralı asker olarak paralarını kazandığını varsayıyor. Bu, yaklaşık olarak en az dört büyük İsviçre şehrinin - tüm nüfusuna veya sekiz şehrin erkek nüfusuna karşılık geldi.

İsviçreli Muhafızlar - son "pirinç koşucuları"
1506'da Papa II. Julius, İsviçreli pirinç koşucularından oluşan bir birlik tuttu: "İsviçre Muhafızları" o zamandan beri Vatikan'ın merkezi binalarını güvence altına aldı ve korudu ve Papa'nın koruması. Şu anda dünyanın sürekli var olan en eski askeri birlik ve öyle görünüyor. Resmi günlerde, erken modern dönemden gelmiş gibi görünen üniformalar giymiş ve hala kılıç ve hellbards ile donanmış olan muhafız da turistik bir cazibe merkezidir. Gardiyanlar genellikle ateşli silahlarını, biber gazı ve kapalı şoklayıcılarını taşırlar.

Yaklaşık 130-strong kuvvete üyelik hala minimum yükseklik (1.74 metre), mezhep (Katolik) ve pasaport (İsviçre) ile bağlıdır. Genellikle iki yıldan biraz fazla süren hizmet süreleri boyunca, gardiyanlar Vatikan vatandaşı olurlar. İsviçre askeri tesislerinde eğitim gördükten sonra, İsviçre askeri tesislerinde eğitim aldıktan sonra devlet tarafından neredeyse sembolik olarak düşük karakterli bir maaş alırlar - Muhafız dönemi İsviçre CV için en az bir mücevher olarak kabul edilmez.

Genel olarak, tahminlere göre, 15“ten 19”a kadar hizmet verdi. yabancı ordularda 1,5 ila 2 milyon İsviçreli arasında yüzyıl. Yaklaşık üçte biri eve dönmedi. Ayrıca eleştirel seslere dikkat çeken paralı asker, karlı bir iş modeli değil, "flaysch ve bluott verkauff".

İsviçreli paralı askerlerin yoğun bir şekilde dahil olmayacağı bir Avrupa çatışması neredeyse hiç yoktu. Fransa, Hollanda, İspanya veya Avusturya için, Polonya veya İngiltere için, güney Almanya, Kanada, Venedik, Sardunya-Piedmont, Napoli, Sicilya, Mısır, Hindistan ve hatta - az sayıda da olsa - Akdeniz'de savaş alanlarında savaştılar. Ancak, eşit olarak dağıtılmadı: İsviçreli paralı askerler için en büyük işveren Fransa'ydı ve Fransa olarak kaldı, yaklaşık yarısı Fransız kraliyet ailesine hizmet etti.

İsviçre'nin bugünün zenginliğinin temeli, savaşabilir yaştaki erkeklerin hayatlarıyla karlı iş tarafından atıldı.